Browsing Category
Blog
Source: GreekNews
Νέα Υόρκη.- Του Αποστόλη Ζουπανιώτη
«Η παιδεία είναι ένα από τα πλέον σημαντικά εθνικά θέματα, για τα οποία πρέπει να ασχολούμαστε», είπε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης, στο χαιρετισμό του κατά την εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Κύπριου βοηθού καθηγητή του Δημοτικού Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης (CUNY) Νίκου Αντωνιάδη, “Υπάρχει Ελπίς! Κτίζοντας την Παιδεία της Κύπρου μας”.
Ο υπουργός Εξωτερικών – που είχε προλογίσει το βιβλίο – είπε ότι η έκδοσή του έρχεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συγκυρία, λαμβάνοντας υπόψη τις συζητήσεις που γίνονται στην Κύπρο και τα θέματα που έχουμε για την Παιδεία.
Της Νάνσυ Μπίσκα, περιοδικό Charismag, Sept 2017
Το Κομπολόι, με οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανίζεται, είναι ένα από τα πιο γνωστά, παράξενα και αμφιλεγόμενα αντικείμενα που χρησιμοποίησε ποτέ ο άνθρωπος και η ιστορία του πάντα χάνεται μέσα σε θρύλους, μύθους και παραδόσεις.Το άλλοτε λατρευτικό αυτό αντικείμενο έχει χάσει σήμερα την πρωταρχική κι αληθινή χρηστική και φιλοσοφική του αξία. Μέσα από μια πορεία λήθης έχει καταλήξει ν’ αποτελεί απλά και μόνο ένα διακοσμητικό αντικείμενο ή ένα παιχνίδι των δακτύλων μας σε στιγμές χαράς, λύπης ή ανίας. Ας ανιχνεύσουμε την ιστορική του πορεία μέσα από την έρευνα που έκανε η Γλύκα Μητσιού[1].
Η επικαιρότητα του “μοντέλου” της αρχαίας Σπάρτης: Συνεντεύξεις P. Cartledge, T. Gifueira, O. Murray
Της Νάνσυ Μπίσκα, “Δαυλός”, Τεύχος 250, Οκτώβριος 2002
Πηγή: Greek News, April 4, 2005, Έρευνα του Νίκου Νικολιδάκη
Οι Έλληνες μετανάστες στις Η.Π.Α., θα αναζητήσουν, αρκετά νωρίς, πολλούς τρόπους για να κρατήσουν στη νέα τους πατρίδα κάθε εθνικό και πολιτιστικό στοιχείο, το οποίο θα συντηρούσε το πολιτιστικό και εθνικό κεφάλαιο της ελληνικής τους καταγωγής και ταυτότητας. Οι εκδηλώσεις των εθνικοτοπικών σωματείων, οι σχολικές γιορτές κατά τις εθνικές επετείους, οι ετήσιοι χοροί των συλλόγων , σωματείων, οργανισμών κ.λ.π., αλλά κυρίως οι οργανούμενες εθνικές παρελάσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, στοχεύουν στη διατήρηση των εθνικών και πολιτιστικών στοιχείων της ταυτότητάς τους. Κορωνίδα των εκδηλώσεων αυτών αποτελεί η εθνική παρέλαση που οργανώνεται από ομογενειακούς φορείς, στις διάφορες μεγαλουπόλεις των Η.Π.Α.
by Bruce S. Thornton
Private Papers
This talk was presented February 28, 2005 at California State University, Sacramento at a dinner hosted by the Tsakopolous Hellenic Foundation in honor of California State Senator Nicholas C. Petris
The centrality of the ancient Greeks to the foundations of Western Civilization once was an obvious truth, one memorably expressed by the poet Shelley when he said, “We are all Greeks. Our laws, our literature, our religion, our arts have their roots in Greece.” One hundred and twenty years later, Edith Hamilton agreed, writing in her classicThe Greek Way, “There is no danger now that the world will not give the Greek genius full recognition. Greek achievement is a fact universally acknowledged.” Yet it took a mere fifty years to prove Hamilton wrong about that universal recognition, for in many colleges and universities today the phrase “Greek genius” is considered reactionary and ethnocentric, nowhere more so than among the professional classicists who are the presumed caretakers of that tradition.
One famous columnist and classicist, for example, scorns the “rather gaga (or Edith Hamilton) idealization of ‘the Greek spirit.'” Another eminent Classical historian, recently moved from Princeton to Stanford, rejects the “now-embarrassing essentialist fantasies about the ‘Greek miracle.'” As the sneer quotes around “spirit” and “miracle” show, to these scholars the Greeks aren’t so brilliantly original, and in fact, to many classicists the ancient Greeks are guilty of numerous sins for which they should be held to account. This attitude, moreover, creeps into the curriculum and textbooks, and eventually shapes the way the Greek heritage is taught in our schools.
The Afrocentrists, for example, tell us that if there is anything good in Greek civilization, it was all stolen from black Egyptians—a double historical lie, as the brave Classicist Mary Lefkowitz has demonstrated. The feminists tell us that the Greeks oppressed their womenfolk in what one professor calls a “phallocracy,” a regime of sexual apartheid that kept women locked away in dark, dank houses, unnamed and underfed. Some critics fault the Greeks for keeping slaves, others for constructing the non-Greek “other” whom they oppressed and vilified, still others deny any connection at all between the achievements of the Greeks and Western Civilization, instead considering the Greeks to be just another exotic tribe to be examined with the anthropologist’s eye.
By Loukas Athanasiadis, Psychiatric Bulletin (1997), 21, 781-782 781
A great number of terms in modern psychiatry, medicine and related disciplines originate from the Greek, including pathology, schizophrenia, ophthalmology, gynaecology, anatomy, pharma cology, biology, hepatology, homeopathy, allopathy and many others. There are also many terms that originate from figures from ancient Greek mythology (or the Greek words related to those figures) and I think that it might be interesting to take a look at some of them.
Psyche means ‘soul’ in Greek and she gave her names to terms like psychiatry (medicine of the soul), psychology, etc. Psyche was a mortal girl with whom Eros (‘love’, he gave his name to erotomania, etc.) fell in love. Eros’s mother Aphrodite had forbidden him to see mortal girls. He defied her order and started seeing Psyche in the dark, while she was not allowed to ask his name or look at his face. When she disobeyed him and lit a lamp, Eros fled away. Psyche then wandered long in search of him, they were eventually united and, even better, she became immortal.
Εκφράσεις όπως «Βγάζω το ψωμί μου», «Είπα το ψωμί ψωμάκι», «Φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι» αποδεικνύουν ότι ο άρτος, το ψωμί, υπήρξαν βασικό είδος διατροφής των Ελλήνων από την αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο, ότι μέχρι και σήμερα, όταν πέσει ένα κομμάτι ψωμιού κάτω, το σηκώνουμε, το φιλάμε και το ξαναβάζουμε στο τραπέζι.
Η πρώτη έκφραση σημαίνει ότι εργάζομαι για να κερδίσω χρήματα που θα μου διασφαλίσουν τα απαραίτητα για τη διατροφή μου που σημαντικότερο κομμάτι της είναι το ψωμί. Την έκφραση «είπα το ψωμί ψωμάκι» τη χρησιμοποιούμε για τις περιόδους εκείνες της ζωής που είναι οικονομικά δύσκολες και μας έλειψε ακόμη και το ψωμί. Όταν θέλουμε να δηλώσουμε πως περάσαμε μεγάλες δυσκολίες με κάποιον συνάνθρωπο μας και δεθήκαμε μαζί του χρησιμοποιούμε την έκφραση «φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι». Και το ψωμί και το αλάτι υπήρξαν δύο βασικά και φθηνά προϊόντα για τον Έλληνα.
Οι Αθηναίοι ονόμαζαν «Ιερά συκήν» τον τόπο όπου βρήκαν για πρώτη φορά το δένδρο της συκιάς και θεωρούσαν τα σύκα την πρώτη τροφή που κατάφεραν να προμηθευτούν καλλιεργώντας τη γη. Από την αρχαιότητα έως σήμερα υπάρχει στην Ελλάδα ποικιλία σύκων που ονομάζονται «βασιλικά» ή «σύκα βασίλεια» και που αποδεικνύει την ιδιαίτερη αγάπη που τρέφουν για αυτά οι Έλληνες εφόσον τα θεωρούν βασιλική τροφή. Οι Αθηναίοι μάλιστα είχαν ψηφίσει ειδικό νόμο, ο οποίος απαγόρευε να γίνεται εξαγωγή των σύκων της Αττικής γης, ώστε να μπορούν να τα απολαμβάνουν μόνον οι κάτοικοι της. Ωστόσο, κάποιοι Αθηναίοι που ήθελαν να πλουτίσουν προσπάθησαν παρανόμως να κάνουν εξαγωγή σύκων. Τότε το Αθηναϊκό κράτος θέσπισε άλλον νόμο που επέτρεπε σε όλους τους πολίτες να καταγγέλουν όποιον γνώριζαν ότι παρανομεί.
Έτσι γεννήθηκε μία νέα λέξη στην ελληνική γλώσσα’ η λέξη «συκοφάντης»! Συκοφάντης = σύκα + φαίνω = φανερώνω
