ΜΠΡΑΒΟΣ

Της φιλολόγου Ελένης Ζήτη – Δημοσιογραφική επιμέλεια: N. Μπίσκα
Από το αρχείο των εκπομπών «Ελληνική Αγωγή», Antenna Satellite TV

«Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις» (Αντισθένης, 445-360 π.Χ., Κυνικός φιλόσοφος)
The investigation of the meaning of words is the beginning of education (Antisthenes)

Η λέξη βάρβαρος είναι πανάρχαια ελληνική. Στον Όμηρο δεν συναντάμε τον τύπο «βάρβαρος», αλλά «βαρβαρόφωνος». Λέξη που σημαίνει όχι αυτόν που δεν ομιλεί ελληνικά αλλά αυτόν που έχει τραχεία και αντιπαθητική φωνή (προφορά). Η πιο επικρατούσα άποψη δέχεται πως η λέξη «βάρβαρος» προέρχεται από την επανάληψη της συλλαβής «βαρ». Με αυτήν την επανάληψη, δηλαδή «βαρ» – «βαρ», οι Έλληνες προσπαθούσαν να μιμηθούν την βαρειά, τραχεία φωνή και τον άξεστο λόγο συνήθως των μη Ελλήνων. Αυτών δηλαδή που δεν μπορούσαν να προφέρουν γλυκά και σωστά σύμφωνα με τους ελληνικούς κανόνες πολλούς φθόγγους.

ΒAΡΒΑΡΟΣ εκ του βαρ – βαρ = μίμηση της βαρειάς φωνής και του άξεστου λόγου των μη Ελλήνων.

Continue Reading