Της Χρυσάνθης Ιακώβου, SER FREE, Τεύχος 10, Φεβρουάριος 2010
Το ότι πίσω από πολλά σπουδαία πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο βρίσκεται ένας Έλληνας, αυτό το ξέρουμε και το λέμε πάντα έχοντας ένα περήφανο μειδίαμα. Πλην όμως ο εντοπισμός Ελλήνων που σκορπισμένοι σε όλον τον κόσμο ζουν, εργάζονται, βάζουν τον πήχυ ψηλά και στοχεύουν σε κάτι καλύτερο δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Το Ser-Free, επιχειρώντας να φέρει στο προσκήνιο κάποιους από τους Σερραίους της διασποράς που μεγαλουργούν πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την γενέθλια πόλη, μίλησε με τέσσερις συμπατριώτες μας, οι οποίοι έχοντας εγκαταλείψει τα στενά όρια της μικρής Ελλάδας, έχουν καταφέρει να σταδιοδρομή- σουν και να διαπρέψουν στο εξωτερικό. Τέσσερις Σερραίοι, που –για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- άφησαν πίσω την Ελλάδα, απέκτησαν όσα αναζητούσαν στο εξωτερικό, αλλά δεν σταμάτησαν ποτέ να κοιτούν νοσταλγικά την πατρίδα. Και που αποδεικνύουν -έμμεσα και αθέλητα- πόσα πολλά χάνει η χώρα μας όταν δεν καταφέρνει να κρατήσει στους κόλπους της τους χαρισματικούς της ανθρώπους.
Η Σερραία Νάνσυ Μπίσκα σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακό στην Πολιτική της Επικοινωνίας στο City University του Λονδίνου. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος και διευθυντικό στέλεχος στην Αθήνα και από το Λονδίνο ως ανταποκρίτρια. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Antenna Satellite. Από το 1992 έως το 2002 εργάσθηκε στην τηλεόραση του Ant TV στην Αθήνα. Το 2004 εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία, δημιούργησε τη δική της εταιρία Consulting, ενώ παράλληλα υπηρετεί σε αρκετούς οργανισμούς για την προώθηση της Ελληνόγλωσσης παιδείας, του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας. Σήμερα διδάσκει Νέα Ελληνικά στο Πα- νεπιστήμιο Adelphi στη Νέα Υόρκη. Επόμενο βήμα της η έκδοση βιβλίων που αφορούν στην εσωτερική φιλοσοφία και στον Ελληνισμό του Εξωτερικού.
Σε ποια ηλικία φύγατε από την Ελλάδα και τι ήταν αυτό που σας έκανε να πάρετε αυτήν την απόφαση;
Ζούσα ήδη στο Λονδίνο, όπου εργαζόμουν ως δημοσιογράφος στο Ελληνικό Τμήμα του BBC και ως ανταποκρίτρια στον Ελληνικό Τύπο, όταν το 2002 ο Antenna Satellite TV μου ζήτησε να μεταφερθώ στα γραφεία του στη Νέα Υόρκη. Παρέμεινα στις Η.Π.Α. με κριτήριο το καλό της οικογένειάς μου. Μας κράτησε το υψηλό επίπεδο των Αμερικανικών σχολείων στην περιοχή που ζούμε και η αξιοκρατία στον επαγγελματικό τομέα.
Νιώθοντας τη νοσταλγία για την πατρίδα, αλλά και μαθαίνοντας τα προβλήματα που βασανίζουν τη χώρα μας, τι αισθήματα σας δημιουργούνται για την Ελλάδα;
Με πολλούς τρόπους η Ελλάδα είναι μέσα μου. Ως μέλος της Παμμακεδονικής Ένωσης Αμερικής, πρόεδρος η ίδια του «Κέντρου Μακεδονικών Σπουδών», ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Φύτεψε τις Ρίζες Σου στην Ελλάδα», ως μέλος της Ελληνο-Αμερικανικής Ομοσπονδίας Δασκάλων και άλλων οργανισμών ασχολούμαι καθημερινώς με θέματα Ελληνικού ενδιαφέροντος. Τα ζητήματα που ταλανίζουν τον Ελληνικό λαό ταλανίζουν και τον Αμερικανικό λαό και πολλές άλλες χώρες. Πρόκειται για μία κρίση παγκόσμια που οφείλεται στην κατάρρευση θεσμών, δομών και πρακτικών που δεν εξυπηρετούν τον άνθρωπο. Θα έλεγα ότι γίνεται μία «κοινωνική αυτοκάθαρση». Σίγουρα υπάρχουν συναισθήματα πίκρας και λύπης. Κυριαρχούν όμως τα αι- σθήματα ευθύνης, συμπόνοιας και ελπίδας για το μέλλον που σήμερα διαμορ- φώνουμε για τις μελλοντικές γενεές. Μέσα από αυτό που καταρρέει γεννιέται «το καινούργιο».
Ποια είναι η βασική διαφορά, κατά τη γνώμη σας, μεταξύ της ελληνικής νοοτροπίας και της νοοτροπίας που υπάρχει στις χώρες του εξωτερικού;
Στην Αμερική και στην Αγγλία υπάρχει και τηρείται ο νόμος προς όλους. Στην Ελλάδα υπάρχει, σε πολλές περιπτώσεις, κοινωνική ανομία ή «ελαστική» ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων. Επίσης, στην Αμερική αν έχεις ταλέντο, γνώσεις και κοινωνική προσφορά σε αξιοποιούν. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αξιοκρατία. Αλλά όπως λέμε: «Ουδείς προφήτης στον Τόπο του». Γι’ αυτό και χιλιάδες Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό. Γιατί οι συνθήκες είναι καλύτερες. Βλέποντας την ελληνική πραγματικότητα από απόσταση, ποιο πιστεύετε πως είναι το μέγιστο πρόβλημα της χώρας; Το γεγονός ότι τα συμφέροντα των κομμάτων και μερικές φορές τα προσωπικά συμφέροντα τίθενται συχνά υπεράνω των εθνικών. Το μέγιστο πρόβλημα στην παρούσα φάση είναι «το οικονομικό». Ο συνεχής δανεισμός απειλεί -όπως άλλωστε ομολόγησε και ο πρωθυπουργός- την εθνική μας κυριαρχία. Η ευθύνη όμως ανήκει σε όλους, δηλαδή και στον λαό.
Αποφασίσατε να ακολουθήσετε μια σταδιοδρομία στο εξωτερικό. Η αίσθηση που έχετε αποκομίσει είναι ότι η Ελλάδα επιδιώκει να αξιοποιήσει τα χαρίσματα των πολιτών της ή, κατά κάποιον τρόπο, τους «διώχνει»;
Ανεξάρτητα από τη δική μου πορεία -η οποία είναι αποτέλεσμα συγκυριών και όχι συνειδητή επιλογή μετανάστευσης- η αίσθηση που επικρατεί στον Ελληνισμό του εξωτερικού είναι ότι η Ελλάδα δεν αξιοποιεί το δυναμικό της. Στις Η.Π.Α. υπάρχει ένα δυναμικό πλέον των 3.000 καθηγητών/επιστημόνων/ ερευνητών στα πανεπιστήμια. Ακόμη και σ’ αυτή την κρίσιμη φάση δεν έχουν κληθεί να συμβάλλουν με τη γνώση και τη διεθνή εμπειρία τους. Πολλοί και γνωστοί καθηγητές «χτύπησαν» την πόρτα της Ελλάδας για να συνεισφέρουν κάτι στον τόπο τους και την βρήκαν «ερμητικά κλειστή».
