Toυ Δημήτρη Τσάκα, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΤΡΙΤΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2007
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η εκδήλωση για την επέτειο της Παλιγγενεσίας που διοργάνωσε το βράδυ της Κυριακής στο Αρχιεπισκοπικό Κέντρο της Αστόριας ο Σύλλογος Θεσσαλονικέων, με κεντρικό ομιλητή τον εκδότη-διευθυντή του «Ε.Κ.», Αντώνη Η. Διαματάρη -κατά κοινή ομολογία- υπήρξε επιτυχημένη, καθώς κέντρισε το ενδιαφέρον του ακροατηρίου και οδήγησε σε εποικοδομητικό διάλογο και για τα θέματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού στις ΗΠΑ.
Παραβρέθηκαν ο αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, π. Σεβαστιανός Σκορδαλλός, η γενική πρόξενος της Ελλάδας Αικατερίνη Μπούρα, η διευθύντρια του Γραφείου Τύπου Πολυξένη Μαστροπέρρου, οι νυν και πρώην πρόεδροι της Ελληνικής Ομοσπονδίας Νίκος Διαμαντίδης και Απόστολος Τομόπουλος, αντίστοιχα, οι πρώην πρόεδροι της Παμμακεδονικής Φώτης Γερασόπουλος και Σωτήριος Πρώιος, ο κυβερνήτης Ιωακείμ Μπαρμπαλιός, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών, Στέλλα Κοκόλη, ο πρώην πρόεδρος του Αγίου Δημητρίου Αστόριας Χρήστος Κοσοβίτσας, ο πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής του Ημερησίου Σχολείου Αγίου Δημητρίου Αστόριας Νίκος Ανδριώτης, ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελληνοαμερικανών Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεώργιος Κίτσιος, διευθυντές και δάσκαλοι κοινοτικών σχολείων, εκπρόσωποι των ομογενειακών ΜΜΕ, ο σκηνοθέτης Λουκάς Σκιπητάρης, στελέχη και μέλη του Συλλόγου Θεσσαλονικέων.
Η κ. Νάνσυ Μπίσκα αναφέρθηκε εκτενώς στην 93ετή προσφορά του «Ε.Κ.» και μέσω διαφανειών και των σπάνιων φωτογραφιών από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι και τις ημέρες μας τις οποίες άντλησε από το πλούσιο φωτογραφικό αρχείο του «Ε.Κ.» προκάλεσε τη νοσταλγία του ακροατηρίου παρέχοντάς του ταυτόχρονα τη δυνατότητα να αναπολήσει το παρελθόν και να αισθανθεί υπερηφάνεια γιατί η ιστορία του «Ε.Κ.» είναι άρτια συνυφασμένη με την ιστορία της Ομογένειας.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Θεόδωρος Μοσχοκάρφης, επεσήμανε ότι «οι εικόνες που προβλήθηκαν μιλούν από μόνες του» και ότι δεν ήταν τυχαία η επιλογή του κ. Διαματάρη ως κεντρικού ομιλητή της εκδήλωσης, αλλά δείγμα ευγνωμοσύνης για το έργο που επιτελεί.
«Θέλαμε μέσω αυτής της εκδήλωσης να σας γνωρίσει από κοντά η Ομογένεια, να σας αγκαλιάσει και να σας σφίξει το χέρι», τόνισε ο κ. Μοσχοκάρφης και στη συνέχεια παρουσίασε τον ομιλητή.
Η ομιλία (το πλήρες κείμενο θα δημοσιεύσουμε σε προσεχές τεύχος του «Περιοδικού») όπως επεσήμαναν τόσο οι ομογενείς που πήραν το λόγο, όσο και εκείνοι που απηύθυναν ερωτήσεις, υπήρξε εμπεριστατωμένη. Ο ομιλητής επεσήμανε ότι η τύχη της Ομογένειας και του «Ε.Κ.» είναι απόλυτα συνυφασμένες, εξέφρασε αισιοδοξία για το μέλλον και στη συνέχεια εξήγησε τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι ο Ελληνισμός στις ΗΠΑ θα επιβιώσει για πολλές ακόμα δεκαετίες και στο διηνεκές. Επεσήμανε ότι η Κοινότητά μας σήμερα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και ότι η κατάσταση θα ήταν διαφορετική αν από παλιά είχαμε ακολουθήσει κάποιο σχέδιο, αν είχαμε φροντίσει περισσότερα προγράμματα και ιδρύματα.
«Παρ’ όλα αυτά δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα, όπως θέλουν ορισμένοι εδώ και στην Ελλάδα να τα παρουσιάζουν», υπογράμμισε ο κ. Διαματάρης και εστίασε την προσοχή του στην αφύπνιση και στην πρόοδο που συντελείται στον τομέα της παιδείας, στις δωρεές, στα κληροδοτήματα και στις νέες εγκαταστάσεις. «Δυστυχώς στην κρίσιμη τούτη περίοδο που περνάμε αυτό που λείπει από την Ομογένεια και αυτό που χρειάζεται περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο είναι η ηγεσία, τον άνθρωπο ή τους ανθρώπους εκείνους που θα την εμπνεύσουν, θα την εκφράσουν, που θα την αντιπροσωπεύσουν. Οι καιροί ου μενετοί. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου να παραμείνουμε με σταυρωμένα χέρια μέχρι να βρεθεί κάτι τέτοιο», επεσήμανε ο ομιλητής, προτείνοντας παράλληλα μια νέα προσέγγιση του προβλήματος, τη συσπείρωση, αφύπνιση και εγρήγορση της Ομογένειας.
Ως βασικές προϋποθέσεις θεώρησε την αγάπη, την κατανόηση, την ανοχή, την εμπιστοσύνη, τη συνεργασία του ενός με τον άλλο, την αύξηση της συμμετοχής μας στα κοινά, την έμπρακτη συμπαράσταση προς τα κοινοτικά μας σχολεία και ιδρύματα και την καλύτερη κατανόηση του ζωτικού ρόλου που παίζουν τα ομογενειακά ΜΜΕ.
Κάλεσε τους ομογενείς να δώσουν τα χέρια ο ένας στον άλλο, προκειμένου να διατηρηθούν και ενισχυθούν τα οχυρά που διατηρούν ζωντανή την Κοινότητά μας και εστίασε την προσοχή του στο ρόλο της οικογένειας, του σχολείου και της Εκκλησίας.
Αναφερόμενος στον κρίσιμο ρόλο της Εκκλησίας και των κληρικών, επεσήμανε ότι «ενώ οι κληρικοί μας παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και στο μέλλον των παιδιών μας, εν τούτοις πολλοί από αυτούς, η πλειοψηφία, είναι απόντες από τον αγώνα και την αγωνία για ένα πιο βέβαιο μέλλον για την Κοινότητα. Παράλληλα, εμείς οι λαϊκοί αποφεύγουμε να τους αποδώσουμε τις ευθύνες που τους αναλογούν στο θέμα αυτό και να τους ασκήσουμε καλοπροαίρετη και υπεύθυνη δημόσια κριτική, όπως το οφείλουμε». Και συνέχισε: «Είναι καιρός όμως να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Κοινότητά μας στηρίζεται στον εθελοντισμό με την εξαίρεση βέβαια των κληρικών μας, που στην πλειοψηφία τους χρυσοπληρώνονται. Κι αυτό δεν νομίζω ότι θα ενοχλούσε κανένα αν πολλοί από αυτούς δεν ενεργούσαν αυστηρά ως επαγγελματίες, αν αποτελούσαν παράδειγμα για πνευματική και εθνική σωτηρία, αν ενεργούσαν με αίσθημα χρέους και αποστολής για το μέλλον του ποιμνίου τους».
«Αντίθετα, φοβάμαι ότι δυστυχώς ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς ενεργούν ως παράγοντες αντίδρασης, άρνησης, ως τροχοπέδη στην πορεία του Ελληνισμού στις ΗΠΑ», σημείωσε ο κ. Διαματάρης, τονίζοντας ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις. «Υπάρχουν και κληρικοί που το λέει η καρδιά τους, που γνωρίζουν ποιοι είναι, από πού κατάγονται και ποια είναι η αποστολή τους. Αλλά αυτοί όσο σημαντικό ρόλο κι αν παίζουν -και παίζουν- δυστυχώς αποτελούν τη μειοψηφία», υπογράμμισε και εστίασε την προσοχή του στο θέμα της χρήσης της ελληνικής γλώσσας στην Εκκλησία.
«Γιατί άραγε σήμερα σιωπούμε μπροστά στο φαινόμενο της εξαφάνισης σχεδόν της ελληνικής γλώσσας από τις ελληνορθόδοξες εκκλησίες;
Δεν υποστηρίζω ασφαλώς ότι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται η αγγλική γλώσσα στις εκκλησίες μας. Αλίμονο, θα αποτελούσε πια σοβαρό λάθος.
Ερωτώ όμως: Δεν έχουμε και εμείς, οι γεννημένοι στην Ελλάδα, δικαιώματα σ’ αυτή την Εκκλησία; Δεν έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε ένα μέρος τουλάχιστον της Λειτουργίας στη μητρική μας γλώσσα; Δεν προσφέρουμε στην ίδρυση και στη συντήρηση των κοινοτήτων μας; Δεν αισθάνεστε ότι συχνά μάς αντιμετωπίζουν ως βάρος, σχεδόν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Δεν είναι λοιπόν καιρός να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, να ζητήσουμε το σεβασμό στην ελληνική γλώσσα μέσα στους ελληνικούς ναούς, να ζητήσουμε σεβασμό στη μνήμη εκείνων που ίδρυσαν αυτούς τους ναούς;», διερωτήθηκε.
Μιλώντας για τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες της εποχής μας, τόνισε το ρόλο των νέων τεχνολογιών και της προόδου των τηλεπικοινωνιών, το αυξημένο ενδιαφέρον της ελληνικής πολιτείας για τον Απόδημο Ελληνισμό, την κατοχύρωση του δικαιώματος της επιστολικής ψήφου και της κατάργησης της βίζας από την Ελλάδα για τις ΗΠΑ. Τέλος, αναφέρθηκε και στο ρόλο του «Ε.Κ.», στην πρόοδο και στην ποιοτική αναβάθμιση που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια. Ο π. Σεβαστιανός Σκορδαλλός εξέφρασε την αισιοδοξία του για το μέλλον της Ομογένειας, συνεχάρη τον κ. Διαματάρη για την ομιλία του και προσπάθησε να μεταφέρει κάποιες θετικές εμπειρίες για το ενδιαφέρον των κληρικών για την Ελληνική Παιδεία.
Ο κ. Ιακείμ Μπαρμπαλιός εξέφρασε την ικανοποίησή του για την ομιλία και τον προβληματισμό του για την ανικανότητα της ηγεσίας να εμπνεύσει την Ομογένεια και έθεσε το ερώτημα για τη δημοσιογραφική έρευνα. Ο κ. Δημοσθένης Τριανταφύλλου εστίασε την προσοχή στην έλλειψη ιδρυμάτων και, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι οδηγεί στην πνευματική και εκπαιδευτική φτώχεια.
Ο κ. Φώτης Γερασόπουλος χαρακτήρισε εμπεριστατωμένη την ομιλία και έθεσε ευθέως το ερώτημα γιατί τα παιδιά στην Ελλάδα μιλούν την Αγγλική και τα παιδιά μας δεν μπορούν να μάθουν την Ελληνική. Η κ. Στέλλα Κοκόλη συνεχάρη τον ομιλητή για τη γλαφυρή «ομιλία» και εξέφρασε την αγωνία της γιατί όλοι όσοι αγαπούν την ελληνική γλώσσα αντιμετωπίζονται απότην Εκκλησία ως δεύτερης κατηγορίας πολίτες. Ο κ. Νίκος Διαμαντίδης αναφέρθηκε στο ρόλο της οικογένειας και το ρόλο των μεικτών γάμων, ενώ ο κ. Γιώργος Ανδριώτης παρομοίασε την ομιλία με τους λόγους του Αδαμάντιου Κοραή την περίοδο της Παλιγγενεσίας και τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι περιείχε νουθεσίες για την ανέλιξη της Ομογένειας. Η εποικοδομητική συζήτηση που ξεκίνησε μετά την ομιλία συνεχίστηκε για πολλή ώρα και κατά τη διάρκεια της δεξίωσης που παρατέθηκε σε άλλη αίθουσα του κέντρου
