Browsing Category
GREEK LANGUAGE & CULTURE
Δρ. Μάνος Δανέζης: Ας καταλάβουμε ότι το Σύμπαν απλώνεται παντού γύρω μας με τρόπο που δεν αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας. Το αόρατο αυτό Σύμπαν είναι γεμάτο από νόμους και πραγματικότητες που δεν εκφράζονται με όσα «κλασικά» μαθαίνουμε στα σχολεία μας. Αυτό το αόρατο στις αισθήσεις μας γεγονός, συνεχώς αποκαλύπτεται πειραματικά από τη σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα. (Ευχαριστώ τον αγαπητό φίλο John G-Mach για την αποστολή του επόμενου άρθρου το οποίο και αναδημοσιεύω).
Υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό, Pablo J. Luis Molinero, «Morphogeny»
Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε, «Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό που θα ακολουθήσει αργότερα.»«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Της Νάνσυ Μπίσκα
Οι ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς αλλά και των Φώτων προσφέρουν μία μοναδική ευκαιρία για ενδοσκόπηση, περισυλλογή και εσωτερική αναμόρφωση. Με οδηγό, την αξεπέραστη σε αξία, ελληνική γλώσσα θα προσεγγίσουμε ορισμένες λέξεις που χρησιμοπούμε καθημερινά χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τη βαθύτερη σημασία τους.
Η κατανόηση λέξεων όπως η Αλήθεια, η Γνώση, η Συνείδηση, η Μετάνοια, η Συγγνώμη και η Συγχώρεση συμβάλει στο να καταστεί ο ανθρώπινος ιστός της κοινωνίας μας πιο συνεκτικός. Σύμφωνα με τον Επίκουρο Καθηγητή Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάνο Δανέζη[1], το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών των λέξεων συμβαδίζει απολύτως με τη Σύγχρονη Επιστήμη καθώς η «Γνώση» και η «Συνείδηση» αναφέρονται σε παρελθοντικές ψεύτικες και παραπλανητικές πληροφορίες οι οποίες δημιουργούνται στο πλαίσιο της εγκεφαλικής εικονικής πραγματικότητας[2].
Ο Αριστοτέλης μας υπενθυμίζει ότι «Πάντες ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται φύσει». Δηλαδή όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους επιθυμούν την γνώση. Λέμε, μάλιστα, ότι αναζητούμε την αλήθεια μέσω της γνώσης. Τι σημαίνει όμως «Αλήθεια» και τι «Γνώση;»
In Nikos Mouyiaris’ Memory
Thank you Notes from Students
“…If I had to choose one thing that meant the most to me and stuck with me through this trip was the friendships that developed throughout our time in Greece. I went from being extremely shy and having very few conversations with anyone on day one of the trip to having 12 close friends I now consider family! The bond we created with each other will last far beyond the scope of our 10 days together in Greece. These friendships will last a life time because we all share amazing memories together of our time in Greece…
..Our trip to Greece has positively impacted my life by helping me get closer to my culture and learn to open up to more people..
..Nikos Mouyiaris’ name and memory will forever be associated with one of, if not, the best week of my life.”
B.Ch.
This interview with Professor Bruce S. Thornton of California State University, Fresno, was originally published in Greek in Davlos Magazine (No. 238, October 2001, pp. 15255–15264). Conducted shortly after the September 11, 2001, terrorist attacks, it reflects a pivotal moment in global discourse about the values and legacy of Western civilization. Thornton, a classicist and outspoken critic of academic trends, addresses the rise of postmodernism and multiculturalism, the enduring relevance of Hellenic ideals, and the challenges of globalization. His responses capture the early 21st-century “culture wars,” when debates over Western identity, education, and cultural heritage intensified in the wake of 9/11, as scholars and intellectuals grappled with defending liberal democratic principles against both internal critiques and external threats.
Professor Athanasia Biska (Department of Languages, Literatures and Cultures) Instructor in Greek recently hosted the “Taste of Greece,” an event celebrating Greek culture and food. It takes place once per semester offering students the opportunity to share traditional homemade food and recipes with their classmates. Non- Hellenic heritage students have the opportunity to share flavors of their own culture. During the event, students shared funny stories of the Greek-American life and experience, presented “Greeklish” words and expressions, taught Greek traditional dances, and enjoyed Greek popular music.
Adelphi, College of Arts and Sciences News
By Professor Mary Lefkowitz, Andrew W. Mellon Professor in the Humanities at Wellesley College
*Published in the AHEPAN, Winter 2001
My family does not come from Greece, but whenever I return to Greece, I feel as though I have come home. I became a philhellene because when I was in the tenth grade I decided to study ancient Greek. Once I started to study ancient Greek, Ι couldn’t stop. I have never been able to learn enough about it. It’s not easy to explain why I should have become so obsessed with a language and a culture. But perhaps in the course of doing so Ι can suggest why the ancient Greeks deserve everyone’s continuing attention and respect.
Studying Ancient Greek is exciting because it brings you into direct contact with the past. The first Greek text I bought for myself was a copy of the New Testament. The original Greek was more powerful, and made better sense than the translation. But it was not until I began to read Aeschylus and Sophocles in Greek that I found that I could not be happy without studying the language. The poets can say what could not be said or perhaps even thought of in English. There are important grammatical differences. Greek verbs can convey the notion of continuous and discontinuous action, as well as of the timing of an action (past, present, future). They have a middle voice and optative as well as subjunctive. The use of personal endings and grammatical cases allows great flexibility in word order. And there are metaphors that have not survived in English, or in our way of looking at the world.
Της Νάνσυ Μπίσκα, περιοδικό Charismag, Sept 2017
Το Κομπολόι, με οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανίζεται, είναι ένα από τα πιο γνωστά, παράξενα και αμφιλεγόμενα αντικείμενα που χρησιμοποίησε ποτέ ο άνθρωπος και η ιστορία του πάντα χάνεται μέσα σε θρύλους, μύθους και παραδόσεις.Το άλλοτε λατρευτικό αυτό αντικείμενο έχει χάσει σήμερα την πρωταρχική κι αληθινή χρηστική και φιλοσοφική του αξία. Μέσα από μια πορεία λήθης έχει καταλήξει ν’ αποτελεί απλά και μόνο ένα διακοσμητικό αντικείμενο ή ένα παιχνίδι των δακτύλων μας σε στιγμές χαράς, λύπης ή ανίας. Ας ανιχνεύσουμε την ιστορική του πορεία μέσα από την έρευνα που έκανε η Γλύκα Μητσιού[1].
Πηγή: Greek News, April 4, 2005, Έρευνα του Νίκου Νικολιδάκη
Οι Έλληνες μετανάστες στις Η.Π.Α., θα αναζητήσουν, αρκετά νωρίς, πολλούς τρόπους για να κρατήσουν στη νέα τους πατρίδα κάθε εθνικό και πολιτιστικό στοιχείο, το οποίο θα συντηρούσε το πολιτιστικό και εθνικό κεφάλαιο της ελληνικής τους καταγωγής και ταυτότητας. Οι εκδηλώσεις των εθνικοτοπικών σωματείων, οι σχολικές γιορτές κατά τις εθνικές επετείους, οι ετήσιοι χοροί των συλλόγων , σωματείων, οργανισμών κ.λ.π., αλλά κυρίως οι οργανούμενες εθνικές παρελάσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, στοχεύουν στη διατήρηση των εθνικών και πολιτιστικών στοιχείων της ταυτότητάς τους. Κορωνίδα των εκδηλώσεων αυτών αποτελεί η εθνική παρέλαση που οργανώνεται από ομογενειακούς φορείς, στις διάφορες μεγαλουπόλεις των Η.Π.Α.
