Tου Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη *
Και εκεί που νομίζεις πως τελείωσες το βιβλίο σου, εκεί που το δίνεις γεμάτος χαρά (επιτέλους) για προλόγιση, και ενώ πιστεύεις πως “κάλυψες” ένα τεράστιο κενό της Παιδείας μας, εμφανίζεται από το “πουθενά”, εντελώς ξαφνικά μια φοιτήτρια να σου “χαλάσει” το σχεδιασμό, να σου υπενθυμίσει πως δεν μπορείς να τελειώσεις ποτέ, πως αυτό το θέμα που άγγιξες είναι αξετάντλητο, χωρίς τέλος αλλά με αρχή.
Ποια είναι αυτή η αρχή; Δεν ξέρω! Όμως, αν λάβω υπόψιν μου τον τρόπο που ο Νίκος Μούγιαρης “άγγιξε” αυτούς τους φοιτητές κάνοντας πάλι το θαύμα του, τότε μάλλον η αρχή ονομάζεται “φιλότιμο”! Και για ακόμη μια φορά, η αγαπητή μου φίλη Νάνσυ, ως “από μηχανής Θεός”, να γράφει το πιο κάτω στον προσωπικό της λογαριασμό:
“Φιλότιμο: Αυτό με έκανε να κλάψω αλλά και να χαρώ την ίδια στιγμή. Πίσω στη Νέα Υόρκη μάθαμε και συζητήσαμε την έννοια του “φιλότιμου”. Όταν ο Νίκος Μουγιάρης μας είχε επισκεφθεί στο Πανεπιστήμιο St. John’s, οι μαθητές μου αναφέρθηκαν στο φιλότιμο του για να περιγράψουν το ταξίδι σπουδών τους στην Ελλάδα (το οποίο και χορήγησε για 30 φοιτητές ο Νίκος Μούγιαρης!). Ο κ. Μουγιάρης είχε τότε αναλύσει τη λέξη Φιλότιμο και σήμερα βλέπω ένα τατουάζ στον ώμο μιας φοιτήτριας μου. Μαριάννα σ’ ευχαριστώ”!
Tου Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη * Και εκεί που νομίζεις πως τελείωσες το βιβλίο σου, εκεί που το δίνεις γεμάτος χαρά (επιτέλους) για προλόγιση, και ενώ πιστεύεις πως “κάλυψες” ένα τεράστιο κενό της Παιδείας μας, εμφανίζεται από το “πουθενά”, εντελώς ξαφνικά μια φοιτήτρια να σου “χαλάσει” το σχεδιασμό, να σου υπενθυμίσει πως δεν μπορείς να τελειώσεις ποτέ, πως αυτό το θέμα που άγγιξες είναι αξετάντλητο, χωρίς τέλος αλλά με αρχή. Ποια είναι αυτή η αρχή; Δεν ξέρω! Όμως, αν λάβω υπόψιν μου τον τρόπο που ο Νίκος Μούγιαρης “άγγιξε” αυτούς τους φοιτητές κάνοντας πάλι το θαύμα του, τότε μάλλον η αρχή ονομάζεται “φιλότιμο”! Και για ακόμη μια φορά, η αγαπητή μου φίλη Νάνσυ, ως “από μηχανής Θεός”, να γράφει το πιο κάτω στον προσωπικό της λογαριασμό: “Φιλότιμο: Αυτό με έκανε να κλάψω αλλά και να χαρώ την ίδια στιγμή. Πίσω στη Νέα Υόρκη μάθαμε και συζητήσαμε την έννοια του “φιλότιμου”. Όταν ο Νίκος Μουγιάρης μας είχε επισκεφθεί στο Πανεπιστήμιο St. John’s, οι μαθητές μου αναφέρθηκαν στο φιλότιμο του για να περιγράψουν το ταξίδι σπουδών τους στην Ελλάδα (το οποίο και χορήγησε για 30 φοιτητές ο Νίκος Μούγιαρης!). Ο κ. Μουγιάρης είχε τότε αναλύσει τη λέξη Φιλότιμο και σήμερα βλέπω ένα τατουάζ στον ώμο μιας φοιτήτριας μου. Μαριάννα σ’ ευχαριστώ”!
Τι να πούμε και από που να ξεκινήσουμε να αναλύουμε το φιλότιμο; Έχει τόσες “αρχές” αλλά δεν έχει τέλος. Έχει τόσο βάθος αλλά δεν “πνίγεσαι” ποτέ να το αναλύεις. Είναι τόσο ελληνικό αλλά το βρήκαμε στη Νέα Υόρκη, με σεναριογράφο και σκηνοθέτη τον Νίκο Μούγιαρη, στην παραγωγή τη Νάνσυ Mπίσκα, και πρωταγωνιστές τους ίδιους του φοιτητές από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Με τη Μαριάνα Γκόμεζ, την Περουβιανή φοιτήτρια του St. John’s να ερμηνεύει τον κύριο ρόλο της Παιδείας που όλοι, σε Κύπρο και Ελλάδα, ονειρευόμαστε.
Και επειδή μέρος εμάς των Ελλήνων, και λόγω αυτής της έλλειψης “φιλότιμου”, έμαθαν να ξεκινούν αρνητικά, όπως π.χ. “τι πράγματα είναι αυτά με το τατού;”, “μα τι έκανε αυτή;”, κ.λ.π., πρώτος εγώ, σαν γονιός, θα πω στο γιο μου:
Γιε μου, χίλιες φορές να δω το “φιλότιμο” στο κορμί σου, παρά το ψέμα στην ψυχή σου. Θα στο γράψω με τα ίδια μου τα χέρια!
Νίκο Μούγιαρη, Νάνσυ Μπίσκα, Μαριάνα Γκόμεζ, και όλοι εσείς που μας τιμάτε…
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ! Είμαι βέβαιος πως από σήμερα κάνατε πολλούς “Φίλους” που θα “Τιμήσουν” όσα ΕΣΕΙΣ μας προσφέρετε!
Υ.Γ. Στην Νέα Υόρκη, την πόλη που “δεν κοιμάται ποτέ”, το φιλότιμο κάποιων ανθρώπων για να προβάλουν την Ελληνική Παιδεία και τον Ελληνικό Πολιτισμό, δεν σε αφήνει να κοιμηθείς ούτε κι εσύ!
*Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
(Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/
Τι να πούμε και από που να ξεκινήσουμε να αναλύουμε το φιλότιμο; Έχει τόσες “αρχές” αλλά δεν έχει τέλος. Έχει τόσο βάθος αλλά δεν “πνίγεσαι” ποτέ να το αναλύεις. Είναι τόσο ελληνικό αλλά το βρήκαμε στη Νέα Υόρκη, με σεναριογράφο και σκηνοθέτη τον Νίκο Μούγιαρη, στην παραγωγή τη Νάνσυ Mπίσκα, και πρωταγωνιστές τους ίδιους του φοιτητές από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Με τη Μαριάνα Γκόμεζ, την Περουβιανή φοιτήτρια του St. John’s να ερμηνεύει τον κύριο ρόλο της Παιδείας που όλοι, σε Κύπρο και Ελλάδα, ονειρευόμαστε. Και επειδή μέρος εμάς των Ελλήνων, και λόγω αυτής της έλλειψης “φιλότιμου”, έμαθαν να ξεκινούν αρνητικά, όπως π.χ. “τι πράγματα είναι αυτά με το τατού;”, “μα τι έκανε αυτή;”, κ.λ.π., πρώτος εγώ, σαν γονιός, θα πω στο γιο μου: Γιε μου, χίλιες φορές να δω το “φιλότιμο” στο κορμί σου, παρά το ψέμα στην ψυχή σου. Θα στο γράψω με τα ίδια μου τα χέρια! Νίκο Μούγιαρη, Νάνσυ Μπίσκα, Μαριάνα Γκόμεζ, και όλοι εσείς που μας τιμάτε… ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ! Είμαι βέβαιος πως από σήμερα κάνατε πολλούς “Φίλους” που θα “Τιμήσουν” όσα ΕΣΕΙΣ μας προσφέρετε! Υ.Γ. Στην Νέα Υόρκη, την πόλη που “δεν κοιμάται ποτέ”, το φιλότιμο κάποιων ανθρώπων για να προβάλουν την Ελληνική Παιδεία και τον Ελληνικό Πολιτισμό, δεν σε αφήνει να κοιμηθείς ούτε κι εσύ! *Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας (Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση) Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC) https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/
Tου Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη *