Browsing Category
Modern Greek language
Professor Athanasia Biska (Department of Languages, Literatures and Cultures) Instructor in Greek recently hosted the “Taste of Greece,” an event celebrating Greek culture and food. It takes place once per semester offering students the opportunity to share traditional homemade food and recipes with their classmates. Non- Hellenic heritage students have the opportunity to share flavors of their own culture. During the event, students shared funny stories of the Greek-American life and experience, presented “Greeklish” words and expressions, taught Greek traditional dances, and enjoyed Greek popular music.
Adelphi, College of Arts and Sciences News
By Professor Mary Lefkowitz, Andrew W. Mellon Professor in the Humanities at Wellesley College
*Published in the AHEPAN, Winter 2001
My family does not come from Greece, but whenever I return to Greece, I feel as though I have come home. I became a philhellene because when I was in the tenth grade I decided to study ancient Greek. Once I started to study ancient Greek, Ι couldn’t stop. I have never been able to learn enough about it. It’s not easy to explain why I should have become so obsessed with a language and a culture. But perhaps in the course of doing so Ι can suggest why the ancient Greeks deserve everyone’s continuing attention and respect.
Studying Ancient Greek is exciting because it brings you into direct contact with the past. The first Greek text I bought for myself was a copy of the New Testament. The original Greek was more powerful, and made better sense than the translation. But it was not until I began to read Aeschylus and Sophocles in Greek that I found that I could not be happy without studying the language. The poets can say what could not be said or perhaps even thought of in English. There are important grammatical differences. Greek verbs can convey the notion of continuous and discontinuous action, as well as of the timing of an action (past, present, future). They have a middle voice and optative as well as subjunctive. The use of personal endings and grammatical cases allows great flexibility in word order. And there are metaphors that have not survived in English, or in our way of looking at the world.
By Loukas Athanasiadis, Psychiatric Bulletin (1997), 21, 781-782 781
A great number of terms in modern psychiatry, medicine and related disciplines originate from the Greek, including pathology, schizophrenia, ophthalmology, gynaecology, anatomy, pharma cology, biology, hepatology, homeopathy, allopathy and many others. There are also many terms that originate from figures from ancient Greek mythology (or the Greek words related to those figures) and I think that it might be interesting to take a look at some of them.
Psyche means ‘soul’ in Greek and she gave her names to terms like psychiatry (medicine of the soul), psychology, etc. Psyche was a mortal girl with whom Eros (‘love’, he gave his name to erotomania, etc.) fell in love. Eros’s mother Aphrodite had forbidden him to see mortal girls. He defied her order and started seeing Psyche in the dark, while she was not allowed to ask his name or look at his face. When she disobeyed him and lit a lamp, Eros fled away. Psyche then wandered long in search of him, they were eventually united and, even better, she became immortal.
Γλωσσικό αφιέρωμα στην 28 Οκτωβρίου
Της Νάνσυ Μπίσκα
Οι λέξεις «ήρως», «ήρωας» και η έννοια «ηρωισμός» είναι αποκλειστικά ελληνικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελληνική λέξη «ήρως» είναι η πηγή της αντίστοιχων λέξεων στις δυτικές γλώσσες. Στο λεξικό «Έλλην Λόγος – Πώς η Ελληνική γονιμοποίησε τον παγκόσμιο λόγο» της Άννας Τζιροπούλου Ευσταθίου βρίσκουμε:
Στα γαλλικά “heros” “heroique” “heroisme”, στα ιταλικά “eroe”, “eroico”, “eroismo”, στα Ισπανικά “heroe”, “heroico”, “heroismo”, στα αγγλικά “hero”, “heroic”, “heroism”, στα γερμανικά “heros”, heroisch”, “heroismus”, “herr” (=κύριος, εκ του ήρως), στα λατινικά “heros”.
Της Νάνσυ Μπίσκα, Γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο, “Charismag”
«Το πραγματικό ταξίδι της ανακάλυψης δεν συνίσταται στην αναζήτηση νέων τοπίων, αλλά στην απόκτηση νέας προοπτικής». Με αυτό το απόφθεγμα του Μαρσέλ Προυστ, η φοιτήτρια του Πανεπιστημίου St. John’s Αλέξα Τσουγκράνες περιγράφει τη νέα προοπτική με την οποία βλέπει την Ελλάδα μετά την πρόσφατη επίσκεψή της στη χώρα.
Προερχόμενη από μικτό γάμο η Αλέξα δεν είχε επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα. Κάθε σχετική έκκληση προς τα μέλη της οικογένειά της έπεφτε στο κενό καθώς οι μνήμες του παρελθόντος και τα δημοσιεύματα που διάβαζαν στον Τύπο για τη χώρα τους προκαλούσαν φόβο.
Πηγή: Tribune.gr
Μια μεγάλη έκπληξη περίμενε τους 30 Αμερικανούς φοιτητές των πανεπιστημίων St. John’s College και του Peter J. Tobin College of Business, που πέρασαν μια εβδομάδα στη χώρα μας γνωρίζοντας από κοντά την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό με χορηγία του Έλληνα ομογενή επιχειρηματία Νίκου Μούγιαρη.
Ενώ γευμάτιζαν σε εστιατόριο στον Πειραιά τους επισκέφθηκε ο επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού του υπουργείου Εξωτερικών, Μιχάλης Κόκκινος, συνοδευόμενος από τον αναπληρωτή γενικό Δημήτρη Πλευράκη.
Ο Μιχάλης Κόκκινος, γνωστός για τα αντανακλαστικά του στα θέματα του απόδημου Ελληνισμού, μόλις πληροφορήθηκε ότι 30 Αμερικανοί φοιτητές που σπουδάζουν ελληνική γλώσσα και ελληνικό πολιτισμό συμμετέχοντας στο διεπιστημονικό πρόγραμμα «Νέα Ελληνική Γλώσσα και Διεθνές Management» και αντιλαμβανόμενος ότι είναι 30 νέοι επιστήμονες, εν δυνάμει «πρεσβευτές» του Ελληνισμού μέσω της συμμετοχής τους στην Ελληνική Παιδεία, βρήκε τον χρόνο να τους συναντήσει, να τους μιλήσει για το αξιακό σύστημα του Ελληνισμού και να συζητήσει μαζί τους.
Through the generosity of St. John’s alumnus Nikos Mouyiaris (’68), the Department of Language and Literatures in St. John’s College and the Department of Management in the Tobin College of Business offered in May 2017 this cross-disciplinary program in Modern Greek and Hellenic Studies, with a focus on Greek language, culture and international management!
Our trip was organized by Aristotle Travel!
Πηγή: Ikypros.com
Tου Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη *
Και εκεί που νομίζεις πως τελείωσες το βιβλίο σου, εκεί που το δίνεις γεμάτος χαρά (επιτέλους) για προλόγιση, και ενώ πιστεύεις πως “κάλυψες” ένα τεράστιο κενό της Παιδείας μας, εμφανίζεται από το “πουθενά”, εντελώς ξαφνικά μια φοιτήτρια να σου “χαλάσει” το σχεδιασμό, να σου υπενθυμίσει πως δεν μπορείς να τελειώσεις ποτέ, πως αυτό το θέμα που άγγιξες είναι αξετάντλητο, χωρίς τέλος αλλά με αρχή.
Ποια είναι αυτή η αρχή; Δεν ξέρω! Όμως, αν λάβω υπόψιν μου τον τρόπο που ο Νίκος Μούγιαρης “άγγιξε” αυτούς τους φοιτητές κάνοντας πάλι το θαύμα του, τότε μάλλον η αρχή ονομάζεται “φιλότιμο”! Και για ακόμη μια φορά, η αγαπητή μου φίλη Νάνσυ, ως “από μηχανής Θεός”, να γράφει το πιο κάτω στον προσωπικό της λογαριασμό:
